ಅದು ತುಮಕೂರಿನ ಗುಬ್ಬಿ ವೀರಣ್ಣ ರಂಗಮAದಿರ. ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದವರು ಶರಣ್. ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದವರು ಶಂಕರ್ ಶಾನ್‌ಬಾಗ್. ಎದುರಿನಲ್ಲಿದ್ದವರು ಭಾರತೀಯ ಜೈನ ಸಮುದಾಯದ ಯುಗಳ ಮುನಿ ಶ್ರೀ ಅಮೋಘತೀರ್ಥ ಮಹಾರಾಜರು ಮತ್ತು ಮುನಿ ಶ್ರೀ ಅಮರಕೀರ್ತಿ ಮಹಾರಾಜರು. ಆ ಜೈನ ಮುನಿಗಳೇನೂ ಸಾಮಾನ್ಯರಲ್ಲ, ಇಡೀ ದೇಶವನ್ನು ಕಾಲ್ನಡಿಗೆಯಲ್ಲೇ ಸುತ್ತುವ ತಪಸ್ವಿಗಳು. ಒಂದು ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರೆ, ಮತ್ತೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವುದು ೧೨ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ. ಅಂತಹ ಸಾಧಕರ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತಿçÃಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಹಾಡು ಹಾಡಿದ್ದಾರೆ ನಟ ಶರಣ್.

ಗುರು ರಾಯರಿಗಾಗಿ ಡಾ.ರಾಜ್ ಕುಮಾರ್ ಹಾಡಿರುವ ಏನೋ ದಾಹ.. ಯಾವ ಮೋಹ.. ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ.. ಸ್ವಾಮಿ.. ಹಾಡನ್ನು ಹಾಡಿದ್ದಾರೆ ಶರಣ್. ಅದು ಜಿನ ಭಜನೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ. ಯಾವ ಹಾಡು ಹಾಡುವುದು ಎಂಬ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿದ್ದೆ. ನನಗೆ ಜಿನ ಭಜನೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಯಾವ ಹಾಡುವುದು ಎಂದಾಗ ನಮ್ಮ ತಂದೆ ನಾಟಕ ಕಂಪೆನಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಡು ನೆನಪಾಯಿತು. ಹಾಡುವುದೇ ಬೇಡವೇ ಎಂಬ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿದ್ದೆ. ಆಗ ಸುರೇಂದ್ರ ಕುಮಾರ್ (ವೀರೇಂದ್ರ ಹೆಗ್ಗಡೆಯವರ ಸಹೋದರ. ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಆಯೋಜಕರು) ಅವರು ಎಲ್ಲರ ಗುರಿ ಒಂದೇ. ಪಥ ಬೇರೆ. ಭಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗ ಬೇರೆಯಾದರೂ ಉದ್ದೇಶ ಒಂದೇ. ಹಾಡಿ ಎಂದು ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿದರು. ಹಾಡಿದೆ ಎಂದಿದಿದ್ದಾರೆ ಶರಣ್.

ಅಂದಹಾಗೆ ಶರಣ್ ಶಾಸ್ತಿçÃಯ ಸಂಗೀತವನ್ನು ಶಾಸ್ತಿçÃಯವಾಗಿ ಕಲಿತಿಲ್ಲ. ಕೇಳಿದ್ದನ್ನು ನೋಡಿದ್ದನ್ನು ಸ್ವಯಂಕೃಷಿ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಅಷ್ಟೆ. ಹಾಡುವುದು ನಾನು ಕಲಿತಿದ್ದಲ್ಲ. ಗಳಿಸಿದ್ದಲ್ಲ. ವಂಶಪಾರAಪರ್ಯವಾಗಿ ನಾವು ಪಡೆದುಕೊಂಡ ಭಾಗ್ಯ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ ಶರಣ್.